eylul sIkIntIsI

sonra
her şey bilirdi vaktini
bir gemi mesela limanında durup
esen rüzgarları bekler gibiydi
sen eylül olmuştun
ben hazan ve
vaktinden önce bırakmıştım yalnızlığımdan seni;
vaktinden önce terk etmiştim
yalnızlığımda beni

susuyordun gözlerinde hazan mevsiminden kalma telaş
ve gecelerce sayıkladın kollarımda
sonrası
sonra
sen eylül oluyordun
ben hazan
ve
ağlaşı p duruyorduk


Gözlerin büyüsünde tınısız ışıklar
ne yana baksam annem kokuyordun;
ne yana baksam
seni arıyordu ellerim
tutunup bir dal misali
o kara kuytuda yalnızlığı linç ediyordu saatler
ve sen sevgili
yüreğinde tüketiyordun mevsimleri
çünkü sen eylül oluyordun
ben hazan

sonra her şey bildi vaktini
benim gibi
sırası gelmişken söylenmeliydi sözcükler
ve
senin uykularını çaldım günlerce
yüreğine ağladım
sustum
susturdum sen olan yanımı yüreğimin
gözlerini mabedin duvarlarına dikip düşlerinle ısıtırken odayı
ayazında kaldığım geceleri and içer gibi sakladım
susuşunun yaralarını saran bir eşkiya tesellisi
kaçak biraz tedirgin biraz acemi
senin eylül olma çabana inat
mevsimini aradım durdum
benim hazanlarıma inat sen eylül kokuyordun
birde bir kış gecesi gelip girmiştim koynuna


senin eylülünde kaldı ömür
ve yüreğe işleyen bir fizik
bir kelime bir yürek
gemilerini unutma sevgilim
yüreğini sıcak tut
bilirsin ki
seninle mevsim, yaşam seninle
and içmiş bir yürek
ve
korkusuz kabuslar
gülüşünü unutma her sabah sana biriken güneşi
her gece seni kollayan yalnızlığına inat
merhabanı unutma
ve yüreğinde tek kelime kalmışsa geride
sen hep eylül ol
ben hep hazan
seni özleyerek geçecek yıllara inat
seninle dolu yaşanmışlıkların içinde

sen eylül ol sevgilim
türkülerde seninle başlar artık
özledim
merhaba
:::