...ucmayi ogren artik...

Bir söz; bir ışık;
Bir sözcükte boğulan ışık; belki sözcüğün boğduğu ışık...

Günlerdir susuşlarıma susmaları ekliyorum;
susmuyor yüreğim
susmuyor gözlerim;
kahrolduğum kainatta;
ne onur ne gurur nede yaşamdan ödün versekte;
onursuzluk ta; gurursuzlukta pervasızca kol geziyor evrende...

Bir kentte kayboluyorum;
önceleri gözlerinde kaybolduğumdan hacet; bir kent kusuyor beni tiskinç midesinden...

Gözlerimse o iklimde sevgilim;
mayıs köyü yalnızlığında
haklı ve gururlu başı dik ve sözlerin yaşamı boğmadığı
ve yüreğe işleyen bir küçük sözcükte...

Güçsüzlüğünden güç almalarına izin verme;
sen güçsüz değilsin...

cekedinin düğmelerini ilikle ve eğil!
çalmak isterlerse efendiliğini;


hadi sevgilim şimdi eğil...
onlara rağmen başını eğ önüne ve efendiliğine sım sıkı sarıl
yaşamın sana ihtiyacı var;
sen yaşamayı bunca özlemişken...
gözlerinin ferrinde boğulurken ışık;
o gülen gözlerinle gülümse ve
de ki onlara!
inadına inadına yaşamak!
inandına inadına direnç!
inadına inadına sevda!

benden tek sözcük
inadına merhaba
merhaba
!!!